تفتستان

جایی است که در آن تفت می دهند

   

Tuesday, August 31

به خودم ميگم چه فايده كه آدم از آدما بدش بياد.. چه فايده كه از حلقه هاي فلزي كه به پره دماغشون ميندازن حالش به هم بخوره.. چه فايده كه از رنگ عوض كردنشون بيزار باشه.. چه فايده كه بدي هاشون رو دوره كنه.. چه فايده كه از آروغ هاي روشنفكري شون متنفر باشه.. چه فايده كه از شلوارهاي نه كوتاه نه بلندشون انش بگيره.. چه فايده كه از شخصيت هاي آويزون لنگ در هواشون خسته بشه.. چه فايده كه از نگاه هاي سنگين شون بدش بياد.. چه فايده كه از شكمبارگي شون احساس تهوع بهش دست بده.. چه فايده كه از دروغ هاشون بيزار باشه.. به خودم ميگم چه فايده كه آدم از آدما بدش بياد؟

به خودم ميگم ميشه آدما رو دوست داشت،
ميشه دست دوستي به سمتشون دراز كرد و گفت:

بيلاخ!
--ن لق همه تون!

Sunday, August 29

من اينجا نشسته ام .. ژرف!
و از ژرف ترين ژرفناي وجود خويش
براي ژرف آلودگي ژرفگاهت،
%$ شعر مي گويم .. ژرف

Thursday, August 26

يك ظرف كوچك خامه
كمي خاك قند
يك مشت توت فرنگي نصف شده
و
چقدر من زندگي را دوست دارم...

Monday, August 23

راه،
بيراهه بود
و گاو اين را نمي دانست
گاو آخر
گاو بود.

من امروز آن گاوم كه راه از بيراه نمي داند و سياه از سپيد و نيك از پلشت. و من ديروز آن گاو بودم كه راه از بيراه نمي دانست و شب از روز و ياور از خصم. و من فردا همان گاو خواهم بود كه راه از بيراه نخواهد دانست و بلند از كوتاه و فرياد از سكوت.

آري..
راه،
بيراهه بود و من و گاو اين را نمي دانستيم.
من و گاو
گاو بوديم آخر

اما تو چي؟
تو چطور گه از گوز بازنشناختي؟


اينگونه مي گفت مادر اديب به طفل خردسال خويش..

Saturday, August 21

كاغذ بي گناه را چرا مچاله مي كني؟
نوشته ي تخمي ات را پاك كن.

Monday, August 16

ايستاده ام
يك كوكاكولاي پلاستيكي در دست
يك پل پيادگان گذرنده زير پا
باد موهاي زيبايم را آشفته كرده
و بزرگراهي زير پل است
با مرسدس اس كلاس نقره اي رنگ
اخ تفي برايت روانه كردم
به سمت جنوب
با عشق...
اما مرسدس
تا پيش تو نيايد شايد
پس اينك
غمت مباد
با باد سرد شمال
چسي هم برايت روانه مي كنم
باز با عشق...

Friday, August 13

- حاج آقا گويا امروز كان مبارك را خيلي تميز شسته ايد.
- چطور مگر؟ ديگر بو نمي دهم؟
- خير حاج آقا. بو كه به جاي خود. دست مبارك گهي است...

Monday, August 9

"سيگارم را از پنجره مي تكانم
جهان زيرسيگاري من است.."

اين نوشته بالا از من نيست، كه كاشكي بود. كه اگه بود ديگه به جز نوشتن كاري نمي كردم. "من و نازي" رو چند نفرتون خوندين؟

دلم گرفته، دلم خيلي گرفته... بي شوخي..

اوني كه اون جمله بالا رو نوشته بود، اوني كه "من و نازي" رو نوشته بود، اوني كه "دو مرغابي در مه" رو ساخته بود، اوني كه تو هزار تا فيلم و نمايش خودش رو بازي كرده بود، اوني كه "مرد ناتمام" بود و اوني كه "چيزي شبيه زندگي" كرد... اون مرد.

حسين پناهي مرد...

يادش گرامي كه مي گفت:

"همه چي از ياد آدم ميره
مگه يادش، که هميشه يادشه."

Friday, August 6

امروز از آن روزها بود.

امروز شورت راه راه سفيد و نارنجي رنگم را باد از روي بند رخت برداشت.
شورتم را خشك نشده باد برداشت...
امروز دختر پشت پنجره روبرويي باي باي هميشگي ام را بي جواب گذاشت.
باي باي ام را دخترك بي جواب گذاشت...
امروز در حمام تك موي دراز روي بازويم آن صلابت پريروز را نداشت.
تك موي درازم در حمام تاب برداشت...
امروز زبان دل پريشان كوچكم حرفي براي گفتن نداشت. امروز تئوري امواج من و دل و غمبادم را تنها گذاشت.
آري..
امروز،
گوزم صدا نداشت...

Tuesday, August 3

اي حصار!
اي نرده!
اي ديوار!
اي سقف!
اي پرده!
چه عايدتان شده از اين همه فاصله اندازي؟

مسلك خويش رها كنيد چندي!
بي فاصلگي را دريابيد.
بوسه ي فرانسوي را...

Monday, August 2

اسطوره مقاومت است آن مرغ ...
تا به حال روي تخم خويش نشسته اي؟


This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Subscribe to Posts [Atom]