با سلام،
مطلب کوتاهی دارم که با اجازه همه ی خوانندگان محترم، خدمتتون عرض می کنم. البته روی سخنم بیشتر با آقایون خواهد بود ولی گمان دارم که خانم ها بیشتر در این زمینه با من هم عقیده یاشند.

آقایان!!!
خواهش می کنم برای یک بار هم که شده به حرف های من گوش بدید.
برای یک بار هم که شده تصمیم بگیرید و پای تصمیم خودتون بایستید.
برای یک بار هم که شده پیش از خروج از خانه کار رو تموم کنید، هرچقدر که لازمه بررسی کنید و بهترین حالت رو انتخاب کنید.تصمیمتون هرچی که بود مهم نیست، مهم اینه که در طول روز تغییرش ندید.

یادتون باشه که فشارناشی از تصمیم های رنگارنگ شما در طول روز و تنش ناشی از بررسی های مکررتون عینا به من زیون بسته منتقل می شه.
اصلا چرا هی بررسی می کنید؟ یه خدا قسم که من جایی نمی رم. اصلا کجا رو دارم که برم؟

اصلا من یه درک!!
از آدمای دیگه خجالت بکشید. از همکاراتون، از مسافر کناری تو تاکسی، از عابرین تو پیاده رو ... و از هزارن نفر دیگه ای که هرروز باید به خاطر وسواس شما نسبت به من معذب بشن. باور کنید که برای من زاویه ی استقرارم اهمیتی نداره، باور کنید که چپ و راست برای من هیچ فرقی نمی کنند و مطمئن باشید که من در طول روز بیشتر از همون چند درجه تغییر مکان نمیدم...

فقط تو رو به خدا انقدر با من ور نرین، خوبیت نداره، یزارین آرامش داشته باشم.........همین!!

ارادتمند شما،
دول.