به خرد بی حاصل خویش می نازی
به دانشی دست ساز
از قواعدی من درآوردی...

که از چرخش این به دور خویش
و به دور آن
شب روز می شود و روز شب

وه که چه خوش می گردی
ای انسان
در دایره حماقت خویش!
و هیچگاه نخواهی دانست
که سالهاست

خورشید
هر صبح
با قوقولی من بیدار می شود...