تو نشسته بودی،
پشت به پنجره.

من ایستاده بودم،
رو به دیوار.

تو،
لبخند می زدی
و من،
،
،
،
،
،
،
من،
رنج می کشیدم.

همان رنج ارغوانی برٌاق که دوست داشتی،
یادته صدیقه..؟!