تفتستان

جایی است که در آن تفت می دهند

   

Thursday, April 20

من بر بلندای قلل آسمان سای اندیشه
بر دست نارس ترین شاخه های درخت خرد
و بر آخرین پله های نردبان دانش بشری
ایستاده ام.

و از اینجا تا دوردست ها، تا دور ترین دور ها که نگاه می کنم،
نه بر کوهپایه آن قله، نه حتی بر دامنه اش؛ نه بر شاخه های دست رس آن درخت، نه حتی چسبیده بر تنه اش؛ نه بر پله های اول آن نردبان، نه حتی کنار پایه اش..

هیچکس نیست.

تنها من،
کتابهایم،
حضرت آدم،
.و آن زن پتیاره اش...




This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Subscribe to Posts [Atom]