ایام بسبار عزیزی است.
فستیوال فیلم همجنسبازان ذکور و اناث به شهر لندن حال و هوای دیگری بخشیده. مرغان عشق دو به دو و گاه تنها در حوالی سالنها مغازله می کنند... امروز که از این محیط به غایت روحانی گذر می کردم، به برکت پیراهن صورتی رنگ دلبرکشی که چندی پیش دوست عزیزی در پاریس به من هبه کرده بود... بله... پیشنهاداتی دریافت کردم!
تا خدا چی بخواد...

می گویی که دوستم داری

پس چرا رنگ موهایت زرد است؟
چرا نوک دماغت برق نمی زند؟
چرا انگشت دستت صاف است؟

راست نمی گویی که دوستم داری
.
.
.
.
پتیاره!

افضل آن هنرها که شیخ ما می داشت
چیز خود چشم بسته در زمین می کاشت
شرم دارم که گویمت به وقت بهار
زآنچه کشته بود شیخ ما چه بر می داشت...

تو می دویدی
و من نگران نیروی گریز از مرکز بودم
کسی چه می داند؟
اگر یک بار در میان آن حرکات نوسانی شدید
ممه هایت از مسیر حرکت خویش خارج شوند چه؟
اگر از جا کنده شوند چه؟
کمی آرام تر بدو...
آرام تر...

من برگشتم.
امروز روز پنجم فروردین است. فعلا همینقدر بگم که سال عجیبیه...
مجددا دول همه ی دوستان رو می بوسم.
تا فردا.

نمی دانم چرا همیشه نوید بهار شیرین تر از خود بهار است
چون آرزویی که برآورده شود
دیگر آرزو نیست...

روز می رود از پس روز و سال می گذرد از پس سال و پار از پس پیرار. زمین و آسمان و سبزه و آب است که نو می شود به بهار و درخت است نو شده به نوروز و خاک است و رود و آتش و آفتاب... و عجب که در این گذر کهنه روزهای پس و روزهای نوی در پیش، تنها انسان است که به روزهای نوی بهار نو نمی شود و این نوروز چون نوروز سالهای پار و پیرارهمان است که بود... همان گهی که بود.

روزهای آخر اسفند است
به خشتک ها وصله ها باید زد

یه نامردی آخرای خواب نیمه رمانتیک نیمه سکسی من مستند حیات وحش ضبط کرده بود. خیلی ضدّحال خوردم دیشب...

چند روزی میشه که چیزی ننوشتم. فکرم مشغول زن و بچه س راستش. عکس ها رو هم موقتا تصمیم گرفتم بردارم چون سخته عکس گذاشتن. بعدا شاید بیشتر هم توضیح دادم. دول همگی رو می بوسم...

سالها گذشت
زمین از هرچه حرکت وضعی و انتقالی بود بیزار گشت
از مدار خویش بیرون زد
گوشه تاریک و خلوتی از یک کهکشان متروک نشست
...خسته شده بود
روی زمین اما
دیگر شب و روزی نبود
دانش بشر به گل نشسته بود
تا آن زمان که کوسه ها در دریا یخ بستند
انسان همه جانداران مرده را خورده بود
و همه درختان را سوزانده بود
پس آنها که از تشنگی و مرض و چنگال آدمیان دیگر
جان به در برده بودند
بی درخت سبز
خفه شدند...
اما زمین پشیمان شد
دلش خورشید می خواست
به مدار خویش بازگشت
تا دوباره جایی روز و جایی شب شود...
روی سطح کره خاکی اما
دیگر از جهان و جهانیان هیچ نمانده بود
هیچ چیز
جز یک بوته گون
و یک ماده گاو
که آرام آرام
آن آخرین بوته گون را
را نشخوار می کرد...

يك شورت قرمز رنگ پوشيده بودي
با خال هاي سياه پراكنده
و كانت از نماي پشت
عجيب مرا ياد هندوانه مي انداخت...
آه! آن قاچ بزرگ هندوانه
...آن قاچ بزرگ هندوانه

رو به رو آماده باش! رو به رو آماده باش!
تو که اون گوشه نشستی خفه شو!
توپ تانک فشفشه... داور ما ^&*#(@:%
تیمم و نیمم و تیمم و تیمم... این بود تیمت؟ $*%@ تو تیمت!

دلم لک زده برای استادیوم...

ربع قرن گذشت. بد نگذشت. راستشو بخواي خيلي هم خوش گذشت. اگه بقيه ش هم همينجوري باشه ما خيلي راضي ايم. باز هم اگه راستشو بخواي ما همه جوره راضي ايم. اصلا كل قضيه اونقدر نمي ارزه كه ناراضي باشيم. اصلا با اين شانسي كه ما شيش ميليارد نفر آورديم، خيلي وقاحت مي خواد ناراضي باشيم. گلاب به روت هيچوقت فكر كردي از بين چند ميليون از اون چيزاي بچه قورباغه اي شكل يكيش به دربار راه داده شده تا من و تو امروز ايني بشيم كه هستيم و بشينيم چس غر بزنيم كه چرا تري شومبولات گوگرد هواي تهران انقدر زياده؟ يا چرا اين اينگيليسي كون نشور امروز دستش به چيزش بود وقتي جواب سلام من رو مي داد؟ يا قورمه سبزي مامانم يه مزه ديگه اي مي داد... سرت رو درد نيارم. خواستم بگم كه امروز ربع قرن گذشت و من راضي ام. هر جا هم تموم شه باز راضي ام. مي خوام بگم تو هم راضي باش. حواست با منه؟ اگه من راضي باشم، تو هم راضي ..... كون لق هرچي ناراضي!

ديگر به اعتماد كه بايد زيست؟
ديوار اعتماد مرا - ديروز -
موريانه خورد...

زندگی مثل شاشیدن است.
می توان با صدای شرشر و بخار داغ و رنگ لیموییش
خوش بود
اصلا من و تو را به فرمول شیمیایی اوره چه کار؟